پابوس عشق

خمار بی حد من بحرهای می خواهد که نیست مست تو را رطل ها و جره کفاف بجز به عشق تو جایی دگر نمی گنجم که نیست موضع سیمرغ عشق جز که قاف نه عاشق دم خویشم ولیک بوی تست چو دم زنم ز غمت از مآت و از آلاف نه الف گیرد اجزای من به غیر تو دوست اگر هزار بخوانند سوره ایلاف به نور دیده سلف بسته ام به عشق رخت که گوش من نگشاید به قصه اسلاف منم کمانچه نداف شمس تبریزی فتاده آتش او در دکان این نداف 1307 ای مونس و غمگسار عاشق وی چشم و چراغ و یار عاشق ای داروی فربهی و صحت از بهر تن نزار عاشق ای رحمت و پادشاهی تو بربوده دل و قرار عاشق ای کرده خیال را رسولی در واسطه یادگار عاشق آن را که به خویش بار ندهی کی بیند کار و بار عاشق از جذب و کشیدن تو باشد آن ناله زار زار عاشق تعلیم و اشارت تو باشد آن حیله گری و کار عاشق از راه نمودن تو باشد آن رفتن راهوار عاشق ای بند تو دلگشای عاشق وی پند تو گوشوار عاشق دیرست که خواب شب نمانده است در دیده شرمسار عاشق
پابوس عشق...